Obserwatorzy

poniedziałek, 31 grudnia 2012

Gdy kocha się westerny...

Karol May należy do moich ulubionych pisarzy z dzieciństwa. Mieszkałam wtedy w malutkiej wsi i o wyjazdach "gdziekolwiek" na wakacje nawet nie mogłam marzyć, bo na to zawsze brakowało pieniędzy.  Za to zawsze było co robić w polu. Oczywiście mogłabym się użalać nad sobą- jaki to jest, albo raczej jaki był los wiejskiego dziecka. Jednak nie robię tego z 2 powodów: 1. nie lubię się użalać nad sobą. 2. znalazłam rozwiązanie problemu na miarę moich skromnych umiejętności...W czasie jednej z wakacyjnych wizyt w bibliotece publicznej natrafiłam na książki Karola Maya i polubiłam je ogromnie. Pomyśl tylko: cowboye, tropiciele, Indianie i szalone przygody są na wyciągnięcie ręki w Twojej wyobraźni! Oczywiście mam od tamtych czasów ogromny sentyment do cowboyskich gadżetów: kapelusze, pasy rewolwery... i takie tam...
Oczywiście nie piszę o tym bez powodu- powodem, który wywołał to wspomnienie jest oczywiście Mrugająca Barbie. Wiele osób na blogach o niej pisało, zatem nie czuję się zobowiązana do tego, by prezentować jak ona "mryga" i co ma w środku głowy, że "mryga". Różnie odbiera ją grono lalkarzy: emocje układają się na skali od zachwytu po zupełnie pejoratywne stwierdzenia.

Mrugająca doskonale radzi sobie ze zwierzętami

bez najmniejszego problemu oswoiła dzikiego mustanga
 koń je jej z ręki




Dla mnie na zawsze będzie się kojarzyć z tym, że swego czasu, jako nastolatka utonęłam na długie lata w westernach nie tylko książkowych, ale również filmowych. Czy ktoś z Was pamięta film o Winnetou, Bonanzę, ...? To były wspaniałe czasy!
Do poczytania ciekawy artykuł http://www.cochise.com.pl/pierre_brice_alias_winnetou.html

Pochwalę się jeszcze jedną z najsympatyczniejszych Indianek:
 To oczywiście reprezentantka Lalek Świata.  Z prawdziwą Indianką ma tyle wspólnego, co Lady Makbet z Pamelą Anderson. Przecież żadna z Indianek nie chodziła w różowym ubranku. Jednak sam pomysł laleczki- jej przepiękna buzia, delikatne spojrzenie i słodycz (tak rożne nawet od mattelowskiej Pokahontas),
obie paniusie dla porównania

powodują, że nie można sobie wyobrazić piękniejszej przedstawicielki tego plemienia... Oczywiście zauważył to Cichacz.
i już od jakiegoś czasu czyni zabiegi w celu zdobycia serca wybranki


 Nareszcie znalazł odpowiednią kobietę! Zastanawiam się tylko, jakie ona powinna nosić imię

oczywiście foty robione w Sylwestra- piękna pogoda, to udało się conieco obfocić

*

Z okazji Nowego Roku życzę Wam:
spełnienia marzeń, realizacji planów, zdobycia wymarzonych lalek, 
znalezienia swojego miejsca w tym pędzącym na oślep świecie
oraz miłości i życzliwości ludzkiej
*
licznik 10918

sobota, 29 grudnia 2012

Dwie twarze Stefki

Na zaprzyjaźnionym blogu pojawiła się kolejna przedstawicielka Stefkowego rodu.

Zakupy na allegro...
jeśli kupuje się od kogoś, kto lalki lubi, to przychodzą czyściutkie i pachnące- a jeśli kupuje się je od kogoś, kto sprzedaje przysłowiowy "szwarc, mydło, powidło",  to lalki wyglądają koszmarnie, zupełnie jakby w tym "szwarc, mydle, powidle" leżały... Dziś bohaterką wpisu jest Stefa:
Oto ona i jej 2 twarze- połowa umyta w Cifie i druga połowa prosto z allegro. Mycie w Cifie podpowiedziała mi pani o pseudonimie Honoratka. Bardzo jej za ten pomysł dziękuję. Chyba nic innego nie domyłoby buzi laleczki.

 Stan Stefki: strupieszały trup... włosy prawie wyszły... no i oczywiście  trza coś z nią zrobić... tylko co?
Na początek  została umyta. A resztki dreda wyczesane i zabezpieczone odżywką. W zasadzie włosy nadają się do usunięcia i pewnie kiedyś zostaną przeszczepione, bo kruszą się i łamią.


Jednak szkoda pięknej buzi lalki, bo ma piękne oczy i ładnie zarysowane usta.  I teraz wygląda tak:
Ubytki włosów zamaskowałam opaską z gumki. Może laleczka lepiej by wyglądała, gdybym zakręciła jej włosy, jednak ma je tak liche, że szkoda mojego czasu na robienie jej jakiejkolwiek fryzury. Petra pożyczyła jej suknie balową, żeby lalka przynajmniej na jakiś czasu poczuła blask dawnej świetności.


Razem z Petrą planują wyjście na sylwestra
*Laleczka została tymczasowo zabezpieczona przed wyrzuceniem na śmietnik. Jednak nie jestem do końca zadowolona z efektów mojej pracy. Może kiedyś jeszcze coś w niej zmienię.

Teoretycznie brzydzę się brudnymi, zaniedbanymi i umorusanymi lalkami, ale ich metamorfoza sprawia mi ogromną przyjemność.

licznik10771

piątek, 28 grudnia 2012

Pekińczyk

Właściwie to początkowo nawet mi się nie podobała.  Jej buzia do złudzenia przypomina pyszczek pekińczyka. Na jednym z blogów znalazłam jej żartobliwą nazwę "wkurzony pekińczyk"... nie bez racji takie skojarzenia...bo gdy się bliżej przyjrzeć to faktycznie przypomina...no...
właśnie!
Na początku pomyślałam, że kupie ją po to, żeby nie trafiła w ręce jakiegoś wrednego dziecka. Szkoda by było, żeby tak urocza iskierka lalkowej historii trafiła w niepowołane ręce. I kupiłam. I nie żałuję!!!
A pomyśleć, że byłam taka spokojna gdy ją kupiłam, leżała u poprzedniej właścicielki ponad miesiąc i czekała na inną lalkę...

To urocza dama lalkowego świata. Urzeka delikatnością. Cieszę się, że ją mam!!!!
Przymierzanie kreacji:





Pięknej damie nie można się oprzeć: burza kasztanowych włosów, piękna oczy, delikatne usta, zgrabne ciałko! Sam szyk i elegancja.


Wiem, że większość z Was ma ją już w swoich zbiorach. Cieszę się, że ja też ją mam. Trafiła do mnie jedna z najpiękniejszych (oczywiście według mnie) i najlepiej zachowanych  przedstawicielek petrowego rodu.  Może kiedyś trafi mi się jakaś jej koleżanka, - najlepiej z innym kolorem włosów. =)

Pora ujawnić, że Petra przyjechała do mnie od Aidy razem z Kissing Barbie  oraz dodatkową suknią dla jeszcze innej Całuśnej. Tym oto sposobem teraz ja mam 3 Kissing Barbie (oczywiście każda z nich inna)

licznik 10653

wtorek, 25 grudnia 2012

Gdy się Chrystus rodzi...

Przy całym optymizmie, który zazwyczaj można wyczytać "między wierszami" w moich wpisach, muszę przyznać, że niecierpię Wigilii! Blog nie jest dla mnie miejscem na zbyt osobiste wynurzenia, jednak mam swoje powody, by Wigilii nie lubić. W tym roku, wyjątkowo powiem, że Wigilia była inna.
Mój dziadek jest w szpitalu. Wiem, mało romantyczny sposób spędzania świąt, ale dziadek choruje na POChP i zima jest akurat takim czasem, gdy choroba się nasila, a pobyty w szpitalu staja się nieuniknione. W szpitalu, o którym nie mam zbyt dobrego zdania(również z osobistych powodów), zorganizowano chorym Wigilię. 
Siostra zakonna, która pracuje jako pielęgniarka, zorganizowała z osób odwiedzających grupę kolędniczą. Rozdała śpiewniki i akompaniowała na gitarze. Śpiewaliśmy kolędy i pastorałki, O dziwo zupełnie przyzwoicie- jakoś tak nikt nie fałszował- wręcz przeciwnie- udało się zaśpiewać na 2 głosy. Pielęgniarki przyprowadziły pacjentów do wspólnego stołu. Po odczytaniu fragmentu Ewangelii św. Łukasza i wspólnej modlitwie podzieliliśmy się opłatkiem i złożyli życzenia.
Wśród chorych była również moja nauczycielka matematyki ze szkoły średniej. Wspominam ją bardzo miło, bo dzięki niej wiele się nauczyłam. Do dziś bez problemu rozwiąże maturalne zadania, choć z matematyką  teoretycznie niewiele mam wspólnego w obecnej pracy zawodowej. 
To była wyjątkowa Wigilia. Pełna ciepła i serdeczności. Nikt nikomu niczego wybaczać nie musiał, bo nikt nikogo nie znał. Za to wszyscy złożyli sobie życzenia serdecznie i szczerze. Przy wtórze kolęd i pastorałek, w naszych sercach narodził się Chrystus, w dźwięku łamanego opłatka i serdecznych życzeń.


Wydawać by się mogło, że nie można sobie   wyobrazić nic gorszego niż Wigilia z dala od domu i w szpitalu. A jednak była to najlepsza Wigilia mojego życia. Spędziłam ją z osobą, która lubię- z moim dziadkiem. Za to z dala od osób, na których z chęcią wytestowłabym, czy da się popełnić zbrodnię doskonałą.

Można rzec, że odkryłam magie świąt. 


* Kiedyś dawno temu, gdy byłam jeszcze na studiach, wraz ze współlokatorkami z pokoju, udało się nam zorganizować spotkanie opłatkowe dla naszych znajomych. To była tak zwana "wielka improwizacja"- zamiast 12 potraw były kanapki z serem, herbata i kawa, zamiast kompotu z suszu. Jedna z koleżanek zapomniała kupić opłatków-ale znalazłam w osiedlowym sklepiku ciastka z mąki piernikowej cieniutkie jak bibułka. Ciasta miały kształt serc. Za to było dużo szczerych życzeń, wiele radości i wzruszeń. Teraz, po latach, przy okazji różnych spotkań "ciał pedagogicznych" z sentymentem wielokrotnie wspominamy tamtą wigilię. Dla jednego z naszych zaproszonych gości była to wigilia, na której dla niego Chrystus się narodził.

licznik 10490

niedziela, 23 grudnia 2012

Pójdźmy wszyscy do stajenki...

W  świąteczną noc, jedyną w roku
Gwiazda Pokoju drogę wskaże
czas już zapomnieć o urazach,
otworzyć pudła słodkich marzeń:
Niech Aniołowie z Panem Bogiem
 i Trzej Królowie z dary swemi
staną cicho przed Waszym progiem,
by spełnić to, co dotąd snami.
Ciepłem otulmy naszych bliskich
i uśmiechnijmy się do siebie.
Świąt magia niechaj zjedna wszystkich,
Niech w życiu będzie Wam jak w Niebie!
licznik 10390


Dziękuję za życzenia!

czwartek, 20 grudnia 2012

"Czerwony Kapturek" ma już 200 lat

Teoretycznie skoro obchodzimy dwusetną rocznicę wydania baśni braci Grimm, to powinna się pojawić jakaś bajkowa postać. Jednak ogłaszam wszem i wobec, że takowej lalki, z wyjątkiem Ariel i śpiącej królewny  nie mam. Nie kupiłam, nie kusiła mnie niemal żadna z tego typu lalek...no a jako "kukułcze jajo" żadna też do mnie nie dotarła.
Jednak moim zdaniem warto zaprezentować lalkę, która mogłaby przedstawiać dorosłą Czerwoną Kapturkę, oto ona:

 zamiłowanie do czerwonego jej pozostało, choć kapturek zgubiła już dawno =)
za to chętnie chadza do babci, gdyż ostatnio w lesie pojawił się młody, atrakcyjny gajowy =)

*
 Cykl baśni zapisanych przez niemieckich pisarzy i językoznawców, braci Wilhelma i Jacoba Grimmów został opublikowany w 1812 roku. Powstały one na podstawie wieloletnich badań podań,mitów i opowieści ludowych, stał się klasyką literatury, przetłumaczoną na wiele języków.

licznik 10221

środa, 19 grudnia 2012

Finał szopkowego castingu

Dziękuję Wam serdecznie za cenne rady i wskazówki- Ken z brodą pobił konkurentów na pniu

Miło mi ogłosić finał szopkowego castingu:
oczywiście nim przedstawię lalki które będą pełnić zaszczytne role Świętej Rodziny, parę fot

Właściwy kot na właściwym miejscu, czyli Burgrabia Bury Kot

 Początkowo myślałam, że ona byłaby idealna na Matkę Boską- jednak okazała się jakoś za mało wyrazista
 a Tatusiek przymierzał się do roli Józefa
 do Tatuśka dobrałam inną dziewczynę The Great Ears Collection: Gibson Girl 1993
- jednak tym razem Tatusiek okazał się za bardzo podtatusiały
Panie i Panowie, Czytelniczki i Czytelnicy bloga przed Wami finałowa para i Dzidziuś od Lunrh:
 a tu zbliżenie



licznik 10113

wtorek, 18 grudnia 2012

gdy ma się "-naście" lat

Na wstępie dziękuję serdecznie za sugestie dotyczące szopki. Bardzo mi one pomogły!!! 
Bez wątpienia rozstrzygnęła się sprawa Józefa- jego funkcję będzie pełnił młody przystojny Ken z brodą. Kwestia Marii pozostaje nadal otwarta, aczkolwiek pole zawężało się do lal skromnie umalowanych.


A teraz dzisiejszy wpis...
W czasach, gdy byłam nastolatką modna była taka piosenka:
"My jesteśmy nastolatki
uwielbiamy polne kwiatki
i chodzimy późno spać,
bo już mamy "-naście" lat...

Oczywiście wpis związany jest z nastolatkami buszującymi bezkarnie po moich chomiczościach. Jedną z nich  już znacie (Teen Talk Barbie), a dołączyła właśnie druga.

 Teoretycznie skoro mam jedną Teen Talk, druga nie powinna mnie kusić, a jednak nie potrafiłam oprzeć się jej urokowi
 laleczka ma świetny strój i wyjątkowo ciekawe buciki
 podoba mi się też jej ogromnista torebka


 Przeglądając zdjęcia Teen Talk zauważyłam, że Mattel poszedł po bandzie na całość... i wydał te lalki w zaskakujących strojach: jeden typ lalki, w różnych pudełkach nosił różne stroje. 
Jedno trzeba przyznać: takiej zaskakująco żywej kolorystyki obecnie Mattel nie wypuszcza w świat. A szkoda- bo wszystkie Teen Talk są radosne i kolorowe niczym wiosna. Obie dziewuszki bardzo mi się podobają. Może kiedyś jeszcze jakaś do mnie trafi =)

Dziękuję sympatycznej Pani Gabrysi, od której otrzymałam tak śliczną lalkę! Bardzo się z niej cieszę- zwłaszcza teraz, gdy za oknem zima.

licznik 10022

poniedziałek, 17 grudnia 2012

casting jasełkowy

Od kilku lat mam zwyczaj przygotowywać lalkową szopkę. Sprawia mi to dużo radości. Poniekąd przyjemnie mi kontynuować tradycję rozpoczętą przez św. Franciszka z Asyżu. W moim domu nie ma dzieci, ale za to jest kot Burgrabia Bury Kot, który ma zbrodnicze zamiary wobec choinek... zatem zamiast choinki pojawia się stroik. Za to szopka jest obowiązkowo...a zatem: lalkowa gromada zebrała się, żeby przedyskutować kandydatury lalek do roli Marii i Józefa w żywej lalkowej szopce. No i teraz pojawia się dylemat, bo nie wiemy dokładnie, która z lalek byłaby najodpowiedniejsza do roli Matki Bożej...
czy to powinna być panna, czy mężatka? ( teoretycznie powinna być jakaś nastolatka,

a może jej koleżanka:


 bo Maria miała 16 lat, gdy poślubiła Józefa), aczkolwiek mam piękne mamuśki, które też cudownie wyglądałyby w tej roli...

czy to powinna być blondyna czy brunetka? chyba raczej brunetka, skoro Miriam była Żydówką...

No i Józef... hm...jaki powinien być, czy on rzeczywiście był stary- a wtedy do tej roli nadawałby się Dziadek Mattel...


 ale dziadek nie ma brody... za to Młodszy Ken ma... ale jest młodszy... no i blondyn...

zostały mi jeszcze szopki misyjne indiańska lub afroamerykańska


Proszę, podpowiedzcie coś  (mam niemal wszystkie lalki opisane na blogu) =) to będzie nasza wspólna szopka blogowa


licznik 9885

piątek, 14 grudnia 2012

Numerologia w lalkowym świecie

Ulegając czarowi daty i wierząc w jej magiczna moc, o godzinie 12.12 oczywiście- 12.12.2012 r. dwoje zakochanych zawarło małżeństwo  To był cichy ślub w adwencie.

Nie było hucznego wesela- za to państwo młodzi tuż po ślubie wyjechali w podróż i zatrzymali się u mnie w gościnie. Postanowili zostać tu na dłużej.
Panna Młoda olśniewa klimatyczną suknią w stylu vintage, a Pan Młody prezentuje się we fraku.

Przepiekanej parze towarzyszą dzieci.
panieneczka jest tak rozbrykana, że zgubiła gdzieś różowe pantofelki


Po ślubie Młoda Para pozowała do pamiątkowych fotografii. Oczywiście zatańczyli pięknie walca. Diana,  Panna Młoda lekka niczym piórko prezentowała przepiękne buciki, które otrzymała w prezencie od Lunarh,



a Pan Młody zadziwiał wszystkich elegancką koszulą, a nie jej nędzną atrapą.



Młodej Parze życzę sto lat!

*
a teraz parę istotnych informacji: te urocze laleczki pochodzą z Wrocławia od niezwykle sympatycznej pani Małgosi. Znalazłam je w ogłoszeniu lokalnym na "Tablicy". Jednak Pani Małgosia okazała się osoba wyjątkowo życzliwą i zgodziła się wysłać lalki do innego województwa. (Stąd informacja we wpisie o wyjeździe w podróż poślubną). Ciesze się z lalek bardzo- są piękne! Panna Młoda przypomina mi lalkę  która w dzieciństwie miała moja druga siostra. była mile zaskoczona, przyglądając się mojej lalce.

Stroje uszyte są niezwykle starannie! Wszystko leży idealnie! Można się rozpływać w zachwytach przez długie godziny. upływ lat i użytkowanie spowodowały drobne mankamenty u lalek (Panna Młoda nie ma lewej dłoni, a Pan Młody utracił palce w prawej dłoni)- na szczęście udało mi się to zamaskować na fotkach.



licznik 9630