Lalka wyruszyła już w dalsza podróż- pozostały miłe wspomnienia:
wycieczka na Zalipie
Wizyta w przychodni weterynaryjnej u pani doktor Justynki:
wizyta w sklepie ZooPrima:
Teresa bardzo serdecznie Wam dziękuje za Wasze udostepnienia, lajki, wpisy na blogach i moc pozytywnej energii oraz wsparcie zrzutek! Jest w Was moc!
licznik 231,482
Pod koniec poprzedniego roku i na początku obecnego, prosiłam Was o pomoc w znalezieniu stroju Teayanga Tantusa... i wyobraźcie sobie, że jest!!!!!!!!!!!!!!!
Miałam jakiegoś teayanga- ale przyznajcie- że taka urocza pullip:
- powinna mieć swojego, odpowiednio "klimatycznie" odzianego kawalera!
Wyobraźcie sobie, że dzięki staraniom Ani- wielkiej fanki pullipów- ma!
Teraz już czas zerknąć z ciepłym uśmiechem na piękna parę:
Aniu! ogromnie Ci dziękuję!!!
Juupii - lalka podróżniczka jest u mnie!
ale, ale!!! nie zapomnijmy o kotach!! spędziła czas w miłym towarzystwie kotów:
Wypowiadając słowo Barbie- myślimy: blondynka, niebieskooka... zazwyczaj w różowym...
przy okazji przeglądania moich "chomiczości" natrafiłam na lalki- które odbiegają od klasycznego wizerunku Barbie- przy czym wnoszą do zbiorów powiew świeżości i stanowią miłą odmianę. Niech nikt nie myśli, że nie lubię niebieskookich Barbie- bo lubię! jednak urok lalek rozpatruje właśnie w kategoriach ich różnorodności.
Z tego, co pomogli mi ustalić lalkowicze, lalka była "Tańczącą księżniczką" . U mnie paraduje sobie w cywilu- i jest bardzo zadowolona.
Nadal trwają ustalenia, kim jest ta piękność o szarych oczach.
kolejnej lalki nie muszę przedstawiać:
Dziękuję za wspieranie domu tymczasowego Teresy !
licznik 226 200
Dawno temu, gdy byłam dzieckiem, a telewizor był dobrem rzadkim i mało eksploatowanym, na ekranach pojawił się film o Dorotce, która koniecznie chciał powrócić do swojego domu. Film oglądałam z moim dziadkiem. Ile razy pomyślę o tym filmie, myślę też o moim dziadku w sympatia, miłością, wdzięcznością. Długie lata czekałam na realizację mojego marzenia- i w końcu jest!!!!
Ten uroczy, czarny nochal nalezy do Scoobyy Doo. =)
Na fotce poniżej prezentuje się z nową lalką w zbiorach mojej córki. Urocza panienka została zakupiona przy okazji wizyty u szwagierki.
W realu niekiedy udaje mi się spotkać ludzi niezwykłych- drogocennych jak diamenty. Do takich osób należy Teresa.
Poznałam ją już długie lata temu, z racji tego, że razem ze szwagrem mojego męża, pracowała w ubezpieczeniach. Jednak cały wolny czas poświęcała ukochanym zwierzętom. Aktualnie zajmuje się niesieniem pomocy zwierzętom w potrzebie z Powiśla Dąbrowskiego. Prowadzi dom tymczasowy dla psów i kotów.
Dzięki jej staraniom powstał Komitet Społeczny Kociska i Psiska Powiśla Dąbrowskiego. Szuka domów dla swoich podopiecznych. Wozi na sterylizację, leczy, dokarmia. Ogrom pracy! Poświęca temu cały swój czas.
Jest to zajęcie bardzo absorbujące- niektóre ze zwierząt wymagają całodobowej opieki. Teresę spotykam głównie przy okazji wizyt w gabinecie weterynaryjnym. Zawozi tam swoich podopiecznych na badania, leczenie. Z czułością przytula do serca istoty, które (gdyby nie ona) już dawno i prawdopodobnie w niewyobrażalnych męczarniach, pożegnałyby się z tym światem.
Przyglądam się pracy Teresy, a często są to trudne działania! Z góry skazane na niepowodzenie... A ona się nie poddaje! Często zdarza się, że rokowania dla podopiecznych są bardzo złe. Wtedy jest najtrudniej... Co mogę jej wtedy powiedzieć... Cokolwiek się powie, zabrzmi głupio... Więc milczę... ale w myślach przytulam ją do serca i obejmuję modlitwą.
Aktualnie jest do uregulowania rachunek zbiorczy za lecenie podopiecznych. Dlaczego jest 1 i wielki? hm... dlatego, że ... Teresa poświęca swój czas zwierzętom. Rzadko ma chwilkę na wrzucenie postu o tym, czym się aktualnie zajmuje. A gdy podopieczny umiera, opiekunka trzyma go w ramionach cały czas... a później nie ma już siły na zerkanie na fb, na wpis... Musi posklejać swoje złamane serce i stanąć do walki o kolejną bidę! Kilka osób już wie, że prosiłam o wsparcie Komitetu Społecznego Kociska i Psiska Powiśla Dąbrowskiego na lalkowych grupach. Już pierwsze efekty widać! Niekiedy zdarzają się cuda i to, co niemożliwe, staje się możliwe! Oczywiście, że chciałabym, żeby na jej zmęczonej twarzy gościł uśmiech, żeby z oczu błyskały iskierki radości... ale to nie takie proste. Prawa rynku są nieubłagane...
i stąd mój wpis... prośba o pomoc dla podopiecznych Teresy.
Każde działanie jest na wagę złota! Zapoznanie się ze stroną Komitetu, lajkowanie działań, udostępnianie.. a jeśli ktoś może- wsparcie choćby 1 złotówką, bo liczy się dosłownie każdy grosz!
licznik 222 974
